Prof. dr. Arjan Videler, NL

Waarde van een late diagnose bij autisme

Samenvatting
“Een diagnose is nooit te laat”.
Inmiddels hebben we van Margot Trines mogen vernemen wat de impact is van een late diagnose autisme. Maar niet alleen voor de persoon met autisme zelf is een late diagnose van grote betekenis, dat geldt ook voor naasten. Bijvoorbeeld voor partners die al 40 of 50 jaar samen zijn. Ook voor volwassen kinderen die vaak een bijdrage leveren aan de complexe diagnostiek. Partners weten al die jaren al dat er ‘iets’ is, sommigen hebben al aan autisme gedacht of voor zichzelf deze diagnose gesteld. In deze lezing gaan we in op wat maakt dat toch pas op latere leeftijd, na het 60^ste, een diagnostisch traject wordt ingegaan. Wat heeft het betekend om getrouwd te zijn met iemand met autisme zonder dat dit duidelijk was of benoemd mocht worden? En vervolgens wordt deze diagnose gesteld en dan? Wat heeft dat voor zin? Waartoe? Wij willen onze ervaringen met u delen. We leggen ook dilemma’s voor. Er zijn situaties denkbaar waarbij het niet tot een diagnostisch onderzoek komt. Anneke is een partner van een man met een late diagnose autisme; zij zal haar ervaringen vertellen, wat het met haar heeft gedaan, wat zij nodig had en heeft, waar ze (niet) gehoord werd. Ook leggen we haar de vraag voor: stel dat er geen verwijzing had plaatsgevonden of haar partner had er niet aan meegewerkt, wat dan?

Spreker
Prof. dr. Arjan Videler, psychotherapeut, gz-psycholoog, werkzaam bij GGz Breburg, PersonaCura, Topklinisch Centrum voor Persoonlijkheids- en Ontwikkelingsstoornissen bij Senioren. Coauteur van het boek ‘Met de jaren – Waarom het wel zin heeft om ouderen met psychische problemen te behandelen’; coördinator topklinische zorg en wetenschap GGz Breburg; bijzonder hoogleraar psychotherapie bij ouderen, Tranzo, Tilburg University.